Eski dönemlerde insanlar Aristo nun önerdiği dört ana elementin ( toprak, su, hava, ateş ) varlığına inanıyorlardı. Bu dört elementin farklı şekilde bir araya gelmesiyle farklı  maddelerin oluştuğu kabul edilmiştir. Ortaçağ döneminde bazı insanlar basit metalleri değerli olan altına çevirerek belli bir güce sahip olmayı hedeflemişlerdir. Bazı insanlar ise ; insan vücuduna yönelik çalışmalar yaparak ,hastalıkları iyileştirmek ve ölümsüzlük iksirini elde etmek istemişlerdir.

Bilimsel dayanağı olmayan sınama yanılma yoluyla yapılan bu işlemler  simya olarak adlandırılır.

ESKİ ÇAĞLARDA KEŞFEDİLEN MADDELER

Eski çağlarda insanlar kendi faydalarına olan şeyleri keşfetmeye başlamışlardır;

• Barınmak için ağaçları oymuşlardır
• Yaptıkları çanak ve  çömleklerde yiyeceklerini saklamışlardır.
• Bazı bitkilerden  güzel kokular ve tedavide kullanılan ilaçlar elde etmişlerdir
• Güzel  görünmek için gözlerine kohl (sürme) çekmişlerdir.
• Önemli ticaret maddesi olan tuzu bulmuşlardır
• Giysilerin boyanmasında boya olarak; Kıbrıs taşı (FeSO4), şap ve alizarin gibi maddeler kullanılır.

SİMYA

Eski çağda insanların temel ihtiyaçlarını karşılamak için deneme yanılma yoluyla keşfettikleri deneyimler daha sonra onların zengin ve ölümsüz olma hayallerine kapılmalarına sebep olmuştur.

Değersiz madenleri  altına çevirme, bütün hastalıkları iyileştirme ve ölümsüzlük iksirini bulma uğraşına simya ( alşimi ), bu işle uğraşanlara da simyacı denir.

Simya bir bilim değildir; fakat simyacılar kimya bilimine geçişin öncüleri olmuşlardır ve pek çok deneysel  araç  ve gerecin gelişmesine olanak sağlamışlardır. Simyacıların bu çalışmaları sonucunda mürekkep, boya , seramik, cam , esans, metallerin işlenmesi, barut, sülfirik asit ( zaç yağı ), nitrik asit  ( kezzap) ve hidroklorik asit (tuzruhu) gibi maddeler elde edilmiştir.

Simyanın kimya bilimine katkıları;

• Bazı karışımları elde edilmişlerdir.
• Deneysel araç ve gereçler bulunmuştur ( imbik )
• Kimya deneylerinde de kullanılan bazı yöntem  ve işlemler geliştirilmiştir.
• Kimya  bilimine geçişte kullanılan bazı maddelerin özellikleri tespit edilmiştir.

Simyacıların kullandığı yöntemler ;

imbik (damıtma)

ELEMENT KAVRAMININ TARİHSEL GELİŞİMİ

Demokritos  tüm maddelerin bölünmeyen ( atom ) parçacıklarından oluştuğunu ileri sürerken karşıt görüşlerin öncüsü olan Aristo ve Platon ise tüm maddelerin dört elementten ( hava, su, toprak, ateş) oluştuğunu savunmuştur. Aristo diğer maddelerin bu dört maddenin değişik şekillerde birleşmesi sonucu oluştuğunu ve bu maddelerin sıcak- ıslak, soğuk-ıslak, soğuk- kuru ve kuru-sıcak gruplarından oluştuğunu söylemiştir. Örneğin; soğuk- ıslak (su), soğuk-kuru(toprak), ıslak-sıcak(hava), kuru-sıcak     ( ateş) şeklindedir.

Rönesans döneminde element parçalanamayan yapı taşı olarak tanımlanmıştır. 17. yy dan itibaren yeni deneysel  teknikler geliştirilmiş ve birçok element tek başına elde edilmiştir.daha sonra elementlerin birbiriyle değişik oranlarda karışabileceği sorgulanmaya başlamıştır ve belli kanunlar bulunmuştur.

• Kütlenin korunumu yasası  ( Antoine Lavoiser )
• Sabit oran yasası ( Proust )
• Katlı oran yasası ( Dalton )

NOT:  önemli simyacılar:

• Empedokles
• Demokrit
• Aristo
• Epilor
• Ebu musa Cabir ibni hayam
• İbni sina
• Abdurrahman el hazeni